Legendarisch Leerdams Jongerencentrum 1969-1976

Omstreden en geliefd.


Leerdam kiest Jeugdraad in gezellige bijeenkomst.

 

Zo luidt de kop boven het artikel in HET VRIJE VOLK van zaterdag 2 november 1968.

Leerdam heeft vanaf dat moment een jeugdraad die zich intensief in gaat zetten voor de belangen van de jongeren.

 

Na de studentenrellen van mei 1968, de provo’s in Amsterdam en de bezetting van het Maagdenhuis dringt bij enkele volwassenen het besef door dat er iets gedaan moet worden voor de jongeren. Veel creativiteit is niet direct nodig. De jeugdraad is bijna een kopie van de gemeenteraad voor volwassenen. De verkiezing vindt plaats in DE GLASHOF, het toenmalige culturele centrum en sporthal van Leerdam.

‘Het was een rumoerige, gezellige en beslist ordelijke bijeenkomst’, schrijft HET VRIJE VOLK. En ook de opkomst met ruim 400 jongeren tekent het succes en de behoefte onder Leerdamse jongeren. Natuurlijk zal het feit dat in de sporthal de Amsterdamse band The Bouncers speelt hebben bij gedragen tot de enorme opkomst voor deze verkiezing. De 18 jarige Martin van ’t Hart is de grote winnaar. Lachend staat hij dan ook met foto in de krant. Fred Vermeer, Ton Boei, Henk Dekker en Cees de Leeuw volgen op afstand. Annie van Leeuwen, Marja van Baarle, Jannie Scheepers, Ilse Iking en Dedwi de Haan laten zien dat de emancipatie van de vrouw niet meer te stuiten is.

 

VIETNAM

‘Er zijn 12 jongens en 5 meisjes gekozen’, meld de verslaggever van het dagblad, die er ook in slaagt om het belang van de verkiezingen af te zetten tegen het wereldgebeuren. De NTS-journaaldienst heeft namelijk laten weten dat hun geplande opnamen in Leerdam helaas niet door kunnen gaan, omdat de televisieheren hun zendtijd moesten besteden aan het politieke wereldgebeuren. ‘Toen tegen de jeugd gezegd werd dat de Bomstop in Vietnam daar de oorzaak van was, klonk er een spontaan applaus’. In hetzelfde jaar is al een andere stap gezet op weg naar het jeugdcentrum Beltzicht. Voor notaris Okkens verschijnen op 19 juli de Leerdamse pater André Versteeg, directeur Johan de Haan en kinderarts Rudolf Peters om de Stichting Jeugdcentrum leven in te blazen. Het doel van hun stichting is werkzaam te zijn ten behoeve van de vrije tijdsbeleving van jongeren te Leerdam en omgeving, ongeacht hun levensovertuiging of plaats in de maatschappij.

 

PASTORIE

 Leerdam heeft namelijk eind jaren 60 net als andere gemeenten een jeugdprobleem. Hoofdinspecteur van politie J.W. Bezemer wijst in een vergadering met burgemeester L. den Hollander en wethouder L. van der Kolk op ’jeugd die al lang geen ruimte en leiding heeft gehad’. Die jeugd is baldadig geworden en daardoor in aanraking gekomen met de politie. Gelukkig kon pater Versteeg uit de hand lopen voorkomen door die jeugd onderdak te bieden in de kelder van zijn pastorie. Volgens Bezemer is die opvang zo aan geslagen en de belangstelling zo groot dat de ruimte in de pastorie dringend aan gepast moet worden.

 

Van Dissel wil passiviteit van jongeren doorbreken.

Jeugdraad bereikt eerste doel!

 

Jeugdcentrum Beltzicht is een feit.

 

Met de komst van Jeugdcentrum Beltzicht is het voornaamste doel van de jeugdraad bereikt. De jeugd van Leerdam heeft eindelijk een eigen honk. Tijdens het eerste seizoen werden van november 1968 tot september 1969 een kerstmars, vier dansavonden, vier voetbalwedstrijden, twee filmavonden, een teach-in georganiseerd en het blad TAMTAM ziet een aantal keren het licht. Maar waren dit nu eigenlijk wel de activiteiten die de Leerdamse jongeren zich bij het jongerenwerk hadden voorgesteld.

 

Paul van Dissel

Jeugdwerkleider Paul van Dissel begint in Leerdam zijn moeilijke taak om samen met de Jeugdraad in Beltzicht het prille jongerenwerk vorm te geven. Kritisch jongerenwerk wel te verstaan. Van Dissel wil de passiviteit van jongeren doorbreken. ,, We moeten ons bezig houden met maatschappijkritiek en jongeren politiek bewust maken”, schrijft hij in zijn discussienota van juli 1970. Van Dissel wil van Beltzicht geen centrum maken waar de jongeren in het weekend een pilsje komen drinken of een stickie komen roken.

 

Underdog

Hij ziet Beltzicht niet graag ‘verzanden in een alternatief jeugdcafé waar lekker gevrijd kan worden, goedkope consumpties verkrijgbaar zijn en waar je je lekker met z’n allen bij elkaar de ‘ UNDERDOG ’kunt voelen zonder rekening te houden met de ethische normen”. Dat Beltzicht een succes is blijkt niet alleen uit de bezoekers aantallen. Elke week komen er van heinde en verre 1500 tot 1800 jongeren. Natuurlijk wordt de sociëteit in het weekeinde het drukst bezocht. Dat moet allemaal strak worden georganiseerd. Vooral enkele leden van de Jeugdraad blijken bereid en in staat om de verantwoordelijkheid voor de dagelijkse gang van zaken in Beltzicht op zich te nemen. Zo is er een groep die de muziekavonden regelt en bandjes vinden in Beltzicht oefenruimte. Er wordt druk gesleuteld aan een lichteffectenshow, er zijn sport en spelactiviteiten, een bromfietscross en een redactie zet de TAMTAM en het Beltzichtbulletin in elkaar.

 

Veel belangstelling is er voor vrije expressie, cabaret, experimenteel toneel, sociale actie en een fotogroep. Beltzicht blijkt nog geen twee jaar na de opening al te klein voor al die activiteiten.

Vooral de muziek is erg belangrijk. Elke maand is er ‘disco met lichtsjoo’. Op het podium spelen bands met namen als Crying Wood, Inca Bullet Jee, Zip Fastening en Strange Power. De programmacommissie denkt na over de engagering van Louis van Dijk of Paul van Vliet en voor de echte grote bands zoals Golden Earring is er nog altijd de sporthal van De Glashof. Het Beltbulletin verschijnt twee keer per maand en TAMTAM zo nodig in heel Leerdam huis-aan-huis.


reünie

foto's

Nog meer reunie