Beltzicht in opspraak

Met zekere regelmaat kwam het jongerencentrum Beltzicht in op spraak. Het vrij gevochten karakter van het jongerenwerk toen was velen een doorn in het oog. Toch bleef het centrum een grote aantrekkingskracht uitoefenen op jongeren uit de verre omtrek. De maandelijkse muziekavonden met bandjes uit heel Nederland waren vanzelf de hoogtepunten. Vrijwel altijd een volle zaal. Wie zijn avondje uit niet mis wilde lopen moest op tijd zijn, want meer dan twee honderd bezoekers konden er niet tegelijk binnen.

Dat Beltzicht meer was dan alleen muziek, blijkt uit het meedoen van de Belt-jongeren aan de jaarlijkse schoonmaakacties van de oevers van de Linge. Dat de zorg voor het milieu leefde, blijkt ook uit de ideeën om een continu glas ophaalactie op te zetten. In de glasstad moet dat zeker lukken zo was de gedachte. Men leefde ook mee met de pony van de kinderboerderij. Was die nou zwanger of niet? De twee pauwen, Johan en Piet maakten de daken van de buurt onveilig. Allen met assistentie van de politie en de hulp van een bed rijpe aardbeien konden ze weer terug gebracht worden achter het hek van de kinderboerderij.

Toch kon het succes van de eerste jaren onder leiding van jeugdwerker Paul van Dissel en zijn team niet worden volgehouden. De leiding veranderde, het bestuur wisselde van samenstelling en ook de jongeren van het eerste uur kregen naast Beltzicht ook andere interesses. In maart 1975 kopte het huis-aan-huisblad Streekjournaal ‘Beltzicht in rep en roer’. Aanleiding was de gang van zaken rond de peuterspeelzaal. In de krant werd melding gemaakt van een ondeskundig bestuur, een vermeend niet helemaal zuiver optreden van directeur Hexspoor en een autoritaire bestuurssecretaris. De staf zou teveel zaken bepalen zonder dat de vrijwilligers nog inspraak hadden. Vooral het feit dat het centrum nog maar twee avonden per week de deuren open deed voor de jeugd en toegangsgeld ging vragen, zette kwaad bloed. Ook columnist Habitant mengde zich in het Leerdamse nieuwsblad De Gecombineerde in de discussie. Zijns inziens was er sprake van een communicatiestoornis tussen de oudere garde van Beltzicht-jongeren en de heren Hexsoor en Petit.

Een comité met Jaap Besterveld, Jaap de Nooijer en Johan Runge zette een actie op ‘Ons Beltzicht Terug”. Heel lang heeft het allemaal niet geholpen. In het archief van de gemeente Leerdam sluit het dossier Beltzicht met een brief van curator mr. A.T. Koppelaar uit Sliedrecht. De brief van 4 mei 1977 naar aanleiding van het faillissement van de Stichting Jeugdcentrum Beltzicht gaat over onderhandelingen over de verkoop van de gebouwen waar ‘voorheen het jeugdcentrum Beltzicht was gehuisvest’. In blauwe letters staat er ‘gesloopt 1977’ onder op de brief geschreven. Daarmee was definitief het einde van Beltzicht opgetekend.